سبک یا شیوه ی معماری پارسی دومین شیوه ی رایج معماری در تاریخ معماری ایران است. این سبک با شروع حکومت هخامنشیان آغاز شد و رونق گرفت و تا زمان حمله ی یونان به ایران ساختار معماری سلطنتی ایران را تشکیل داد. در این معماری می توان الگوهای نشئت گرفته از فرهنگ های مختلف در معماری ایران نمو پیدا کردند. بسیاری از محققان، معماری این دوره را معماری تلفیقی می دانند، اما در واقع معماری پارسی ترکیب هوشمندانه ای از معماری فرهنگ گسترده ای است که ایران در زمان هخامنشیان تحت سلطه ی خود داشت. در این دوران قلمرو ایران از هندوستان شرقی تا آفریقای شمالی گسترده شده بود و لازمه ی پایداری این قلمرو، برپا کردن مقر حکومتی بود که این قلمرو ها را محترم شمارد. بنابراین چنانچه در معماری تخت جمشید می بینیم، تلفیق در معماری پارسی هماهنگی میان سبک های مختلف ارزیابی می شود.
معماری پارسی میراث زیادی برای تاریخ ایران از خود به جا گذاشت. از جمله بنا و محوطه ی پاسارگاد، تخت جمشید، کاخ آپادانای شوش و آرامگاه های نقش رستم از بناهای معماری پارسی هستند. علاوه بر این بناها که میراث تاریخی هستند، الگوهای معماری پارسی در تاریخ ایران بارها تکرار شده. از جمله ی این الگو ها می توان به چهارباغ اشاره کرد که در پاسارگاد بنا شد و زیر بنای الگوی باغ ایرانی را تشکیل داد.
از اینکه نظرات خود را با ما به اشتراک می گذارید متشکریم.
نظر خود را بیان کنید :
chimanhosseini
1400/02/16سلام.خیلی عالیه.ممنونم